metafor

GÖZler içlerinden bi haber olabilir mi dersin
hangimizin üstünü örtmekte rüzgarlar
belki de eğilmek gerekmektedir sesin nereden geldiğini anlamak için
belki eğri belki büğrü ama bi o kadar doğru
ne kadar da kolay unutuyoprsun
hayalet atlara bineceğimiz geceye ne oldu
konuyu dağıtmayalım
ayışığının okşadığı gecelercen bahsetmek istiyorum sana
verimli topraklara dokunur gibii gezinen parmaklardan
hangimizin üstünü örtmekteydi gökyüzü,
bu sarhoş dağınıklıktan
aşkulade
yılları aşan bi mutluluğa sarılır gibi ince bi tebessümle dudağının kenarında, karısına sarılan yaşlı bi adamın huzur içinde gevreyen gözaltı torbalarından
sıcak bi yaz mevsimi gibi sıkıca tuttuğumuz tutkularımızdan
pencerelerin hiç kapanmayan panjurlarından
o saatlerde kol gezen tüm huzursuz dıygulardan
kontrolden çıkmış bi küfür gibi sarhoş bi ağızdan
perdenin arksında kimin olduğunu bilmediğimi sanma
neden bunca şeyi kabullendiğimizi bilmediğimi
ve tüm gecenin bununla burada biteceğini
daha da içmemiz gerek bunu biliyorsun
ne çok şey biliyorsun
beni şaşırtıyorsn

şaşkınlıktan ve kızgınlıktan yazıyor insan
dünya biraz böyledir biraz şöyle
unutmamak gerek ki bildiklerimizi kuşatıp boğazını sıkarken bilmediklerimiz
dur orda

orda dur
ayaklarına bi göz at hala yerinde mi
seni yukarıya kadar taşıyabilir mi
cennetin kapısına
kapısı kapanacak bi cennetten
çatlak bi bardak gibi atarlardı seni
biliyorsun
şimdi
dünya senin
ne kapı ne pencere
ne delik ne anahtar
ne metafor ne delilik
kan ve kanşekeri

rüzgarsız dağılıyor saçların görebiliyorum
inanmakta tereddüt ediyorsun
gözlerinde bulabiliyorum
kaybolmak istiyorsun ama
peşindeyim
kendimi kaybedersem eğer
sana sırrımı verebilirim

belki gömleğime sarıp


zgr