hayat ne güzel gailesi yorsa da..yersiz yersiz istiyorum diye tutturduğum herşeye sahibim..öğleye doğru uyanıyorum..hayatı seyreyliyorum..aşkım uzanmış yanımda gözlerini açmakta yeni güne..yumuk jimi gözlerini..birazdan kalkıp kahvaltıyı hazırlar..uyuyo taklidi yapan beni uyandırır sevgiyle..sonra eline gitarını alır gürültü yapar..tarzım da çok acaip der..lak lak eder benimle saatlerce..bazen de hiç konuşmaz..geçer balkona elinde kitap..bazen kafası güzel olur resim yapar..model durmak isterim ama yerimde duramam..kızar bana sıklıkla...tembel olduğumu söyler düzgün oturmamı...sonra kaykılırız birlikte..kışın erken kalkar benden hep...ne zaman yanına gitsem rıhtımda içiyor olur...beyoğluna çıkarız kimi bulduysak yanımıza alıp..arkadaşlarla olmak zevklidir..hatta bazen sen ben bizim oğlan..ben birilerini özlerim devamlı..sonra çıkıp gelirler ansızın..ev pazar yerine döner..sonra gitsinler isterim..kalırlar haftalarca..gidince yine özlerim..ders çalışamamaktan yakınırım..çok çalışırsam çalışmaktan..aşkımın vize zamanı çok telaşlıdır..yarım kalmış işler tamamlanır...elimi nereye atsam boyanırım..sevgiyle boğarız birbirimizi ip niyetine..kaçarız sonra...ama hep yanında uyanırım aşkımın..tek istediğim de budur aslında coğu zaman ..öyle uyanmayınca anlarım sıyrılırım şımarıklığımdan..

dyg

pamuk

(şiir sanatına duyduğum derin saygıyla)
.
sabahın kuytusunda
diz çökmüş bi sessizlikle göğe doğru bukle bukle
hani bi açılıverse serin bir bahar havası gibi tüter
seferden dönen piyadeler meyhanelerden taşar
açılıverse cihanın en rahiyalı ufku gibi dalgın süzgün
bulutsuz ve perişan o güzelim gözler
bi dalga boyu tebessüm eşliğinde
sanki en doğal yanıyla
ve çiftleşme arzusu gütmeksizin sırnaşır kediler
bir ucundan diğerine dünyayı dolaşır
da karanlık nedir bilmez

ahh taşın toprağın içindeki güzellik arzusu
ah çığrından çıkmış boşlukta
kendine meyletmiş doğanın
görkemli sessiz buğusu
pamuk olur da
parmaklarında doşaşır

sende sana ait olmayan bişeyler var
dokundukça çoğalır
ses ki söz olur söz ki anlamından sıyrılır
içinde neleri barındırır hayat
bu sende şaşkınlık yaratır
alı al moru mordur da akıl ermez mi gidişine

ikindiye kadar alır bazen bunun kederi
bi çorba gibi kaynarken istanbul kısık ateşte
salkım saçak sarılıp aylasına uzanmak icabeder
bakışlar hep uzaklara meyleder
bende bana ait olmayan epriyen bi beden
bitmek bilmeyen bi enerjiyle
bütüngün oynayan bi çocuk gibi
kapaklanırken güneş yüzükoyun ufukta herşeyden habersiz
zaman ki ibresi kırık bi saat gibi cebimdedir
"bi sen varsın başucumda artık bi de evren"
gökyüzü yıldıız olsa yağsa o vakit
dilek tutmak dahi geçmez içimden
seyreylerken


evkaf nazırı paşazade züyyur

denize atlayalım mı ...dooonsuz

ucuzcuya tatil varmış..döneli baya oldu..inceden özledim de oraları..olimpos şöyle olmuş böyle olmuş onu bilmem ama öyleyse bile hala güzel.esnafın rahatsız edici bi tavrı yok..zira kimsenin kimseye pek karıştığı da yok..genel tavır ben kalkayım da sen daha rahat yayıl..mekan sahipleri keza öyle...kaldığımız yerde çadırcıları pek sallamamışlar..buyurun burası denilen yer yazın kuruyan bir nehir yatağıydı ve yerde kafam kadar taşlar vardı ama ördeklerin gece sinsi gibi ortalıkta dolaşıp garip sesler çıkarmasına müteakiben birisi gelip sorsa rahatlıkla evet babamın çiftliği diyebilceğin bi yer...o tüm mekana yayılan umursamazlık halinin hastasıyım..çok özlüyorum..
dyg