3 Eylül 2008

nutella

geceye dağılabildik mi
zamanı geldi mi
kızarmış gözlerinden yuvarlanan trenlerin dumanı ayışığında süzülürken
sandım ki
zamanı geldi

dağılabildik mi
dağılırsak düşeriz demiştin
sen mi demiştin
belki başka bi deli
şimdi hatırladım aslında ismini
düşmekten korkmadık değil mi
düşmekti gizli isteğimiz

düşersek eğer bu yağmurlu bi havada olsun isterim
gözlerim kamaşsın
kızarmış ellerim göğü göstersin
burnumun ucu alev alsın
ne dersin

krakerlerle şiir yazılabilir desem sana
bonibonlardan dokuz taş
erimişş çikolatayla yatağa girsek seninle ağzımız
yüzümüz nutella
televizyonu açmamı istermisin

ister misin düşelim
bunu görmek ister misin
sana bunu öğretebilirim
bilirsin burun büyütmeyi severim
akşama kadar
sen ol yanımda isterim
yanımda dur

orda durma

burası çok geniş karanlığa sızıyor gözlerim
neden düşüyor elerim
gecenin üçünde doğdum gözleirm kördü
havada yakaladım gördüğüm ilk düşü
sıkıca tuttum ama o düştü
ellerim düştü
dağıldık
toparlandık çeki ve de düzen aldık
bozuk çıktı
naylondandı
kenarlarından yapıştırıcı aktı
dudakları var mıdır isteklerin
peki ya dilleri
hangi dilleri bildiğini bi düşün
başın dönecektir
ama gece büyük seni affedecektir

teselli olcaktır sana kaybettiklerin
sense bi armağan bana ve hayata
gülümsemeni özledim
gözlerinde kaybolmayı
zamanı geldi

gelmedi mi


zgr

1 comments:

atom bohem

gülümsemeni özledim
gözlerinde kaybolmayı
zamanı geldi

gelmedi mi

dyg

  © Blogger template 'iNY' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP